W II wojnie światowej mieliśmy do czynienia ze starciem mocarstw na „śmierć i życie", a stawką było całkowite zajęcie wrogiego terytorium, zniszczenie jego potencjału militarnego i ustanowienie na nim nowej władzy. Współczesne wojny mają odmienny charakter. Nie są już one clausewitzowską kontynuacją polityki środkami przemocy, a jedynie uzupełnieniem polityki, z ograniczonym (co do czasu, obszaru i realizowanych celów) użyciem siły. Politycy żądają od wojskowych „wywarcia wpływu" na polityków strony przeciwnej, a operacja militarna jest jedynie dopełnieniem działań politycznych, ekonomicznych i informacyjnych. W myśl koncepcji Dominacji z Powietrza, głównym instrumentem oddziaływania na przeciwnika są siły powietrzne - samoloty sił powietrznych i marynarki wojennej (bazujące na lotniskowcach, czyli niezależne od pobliskich baz lądowych), a także przez pociski manewrujące odpalane z samolotów i z okrętów. Operacje typu Dominacja z Powietrza dotyczą jedynie wojen o ograniczonych celach, przy których nie planuje się całkowitego rozbicia potencjału przeciwnika, zajęcia jego terytorium i ustanowienia nowej władzy na nim. W związku z tym w ogóle nie wymagają one użycia sił lądowych, a jeżeli już - to w charakterze sił pokojowych stabilizujących sytuację po zakończeniu konfliktu (jak np. siły KFOR w Kosowie).
Download from (depositfiles.com) or (filesonic.com)
