Korzenie W-3 sięgają przełomu lat 60. i 70., a wiążą się z potrzebą zastąpienia, wówczas już przestarzałego, śmigłowca Mi-4. W miejsce śmigłowca tłokowego miał się pojawić nowy, 10-15 miejscowy, śmigłowiec turbinowy wypełniający lukę pomiędzy Mi-2 (7 miejscowy, turbinowy), a Mi-8 (24 miejscowy, turbinowy). Właściwy W-3 powstawał w II połowie lat 70. Zakładano, że jego podstawowym odbiorcą będzie ZSRR, więc wymagania tego rynku ukształtowały jego wersję wyjściową. Kilkakrotne zmiany wymagań przez głównego odbiorcę, wydłużyły dopracowanie prototypu i certyfikację śmigłowca. Tak się nieszczęśliwie złożyło, że początek produkcji seryjnej W-3 zbiegł się w czasie z okresem przemian w Europie. W ciągu niecałych 2 lat rozpadły się powiązania gospodarcze w ramach RWPG, znikło pojęcie rynku wschodniego, ba rozpadł się główny odbiorca - ZSRR. Natychmiastowa ekspansja na trudny rynek zachodni śmigłowca przygotowywanego na wschód była mało realna. By w ogóle o tym myśleć należało bowiem nie tylko dostosować śmigłowiec, ale i (co trudniejsze) stworzyć na zachodzie własną sieć sprzedaży i serwisu. Trud ten podjęto i dziś W-3, jako jeden z nielicznych na świecie, posiada zarówno certyfikat rosyjski (spadkobiercy ZSRR) jak i certyfikat USA (wg przepisów FAR), a sto kilkadziesiąt wyprodukowanych śmigłowców to nie mało jak na jeden zakład z nie największego kraju.
Download from (depositfiles.com) or (filesonic.com)
